စက္တင္ဘာ တစ္ဆယ္ သို.

အဲဒီေန႔
တစ္ခါမွမရရွိခဲဘူးတဲ႔
(အရာတစ္ခု)နဲ႔
ငါ့ဘဝရဲ႕
အဆိုးဝါးဆုံးေန႔...

အဲဒီေန႔
အံဩျခင္း
ဝမ္းနည္းျခင္းေတြနဲ႔
အခါးသီးဆုံးေန႔...

အဲဒီေန႔
ေပးဆပ္ျခင္းေတြပဲ
ရွိေနခ႔ဲလဲ
တဘက္သတ္
စာရင္းရွင္းခံလိုက္ရတဲေန႔...

အဲဒီေန႔
တစ္စုံတစ္ရာဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို
တားဆီးခဲတဲအရိပ္ႏွစ္ခုေၾကာင္႔
ျမိဳသိပ္ျခင္းေတြနဲ႔
အသက္မဲ႔ခဲရတဲ႔ေန႔...

ေတြးလိုက္မိတိုင္း
ရင္ထဲခုထိ
တစ္ဆစ္ဆစ္နဲ႔...

မလိုေတာ့ဘူးဘာမွ
အေမွာင္ဖုံးေနေပမ႔ဲ
ငါမေၾကာက္ဘူး
တစ္ေယာက္ထဲလမ္းေလွ်ာက္မယ္...

ယုံၾကည္မႈေလးတစ္ခုနဲ႔
ခရီးဆက္
ခပ္ေရးေရးအနာဂတ္ကို
(ငါ့မွာ)
အေရာင္ေတြတင္လို႔.....


နားလည္မႈေလးေတြနဲ႔

ျဖတ္သန္းခဲတဲ႔ သကၠရာဇ္တစ္ခ်ိဳ႕
ပရိပကၡေလးေတြကိုလဲ
(ငါ့မွာ)ေခ်ဖ်တ္လို.....

အျမဲေပးဆပ္မႈ႔ေတြနဲ႔
အသြားအျပန္ရွိတယ္ဆိုတဲ
ေမတၱာတရားကိုလဲ
(ငါ့မွာ) တိတ္တစိတ္ ေမွ်ာ္လင့္လို႔.....

ၾကယ္ေရာင္န႔ဲ
(ငါ့)ခရီးဆက္
လမိုက္ညမွာ
လမ္းေတြေပ်ာက္လို႔.....